เมื่อเวลามันหมุนไป ใจเปลี่ยน โลกยังมีฤดูกาลที่ฝันผ่าน
ไม่ต่างกับใจของคนนั้น ยิ่งห่างก็คือยิ่งไกล
* ยื้อกันไปเท่าไหร่ยิ่งทำให้ใจเจ็บ เมื่อนกนั้นต้องเติบโตและบินไปตามทาง
จากเพื่อพบความหวัง ให้พรุ่งนี้ยังเดินต่อไหว
** แหละเป็นฉันนี่เอง ที่ต้องเผชิญทุกสิ่ง ไม่ต้องฝืนความจริงที่เจอและยอมเข้าใจ
*** ถ้าต้องการจะทิ้งกัน ไม่ต้องทำให้ยืดยาว
เมื่อสายตาเธอที่ว่างเปล่า มันบอก ว่าเธอไม่เหลือใจ
แค่บอกลา ไม่เป็นไร จะยังไงฉันก็ต้องช้ำ
คงเป็นไปตามกรรม ชาติที่แล้วฉันคงไปทำให้ใครต้องเสียใจ...
คงเป็นไปตามกรรม ชาตินี้ก็เลยต้องช้ำ ต้องยอมเสียเธอไป...