เกิดมาจนทุกข์เหลือทนครับท่านตำรวจ
ไม่มีรถหรูจะมาโอ้อวด ท่านตำรวจผมจนเข้าขั้น
จนยิ่งนัก เลยไปลักเกือกท่านผู้พัน
แกถอดไว้ป้อมยามทุกวัน ไปเก็บกันเพราะผมหาม่าย
แต่ต่อมาโดนจับแล้วหนา ผมไม่กล้าบอก
คดีลักเกือกนี้มันช้ำชอก ไม่กล้าบอกเอาเสียง่ายๆ
ได้แต่ผวาเพราะนายมัดพาไม่มีทนาย
บังอาจไปลักเกือกของเจ้านาย จะโชคร้ายแล้วสิหนอเรา
เมื่อนายถามไม่ได้มองแม้แต่ลูกตา
เมื่อไรหนอเป็นผู้ต้องหา ให้เห็นหน้าคงช่วยบรรเทา
มานั่งหน้าเบล๋อ ตำรวจเห้อจะรู้หรือเปล่า
ท่านตำรวจเอาถุงดำคลุมเรา สอบสวนเราเรื่องเกือกผู้การ
โปรดเมตตาผมเถิดหนา ท่านผู้กำกับ
คลุมถุงดำจนผมแทบหลับ ผมไม่รับท่านเลยฟุ้งซ่าน
ไม่กล้าเปิดเผย ว่าผมลักเกือกท่านผู้การ
คดีเล็กน้อยปล่อยผมเถิดท่าน
ไม่มีเงินล้านให้ท่านหรอกหนา