ดึกดื่น ฟังเสียงคลื่น ซัดซ่า มองแหลม สมิหลา ด้วยสายตา เหม่อลอย
คิดถึงพี่หลวง น้องน้ำตาร่วง เพราะคอย ร้องไห้ น้อยๆ ไม่สู้ปล่อย บัดสีคน
คอยพี่หลวง จนวันมันร่วง ลับเขา ตั้งแต่วันเย็น จนหัวเช้า นั่งอยู่ที่เก่า ใต้ซุ้ม
ฟังเสียงคลื่นซัด ยอดสนสบัดคล้ายเสียงคน หัวใจน้อง วกวน เฝ้าคิดถึงคน บ้านดอน
รูปปั้นนางเงือก เราเลือกให้เป็นพยาน สัญญารักใต้แสงวัน เมื่อวันจันทร์ ปีก่อน
ร่วงไปกรุงเทพ พบสาวนุ่งเด๊บ หน้าอ่อน หลวงลืมน้องแน่นอน สัญญาวันก่อน แกล้งเฉย
* ดึกดื่น ทนกล้ำกลืน แสนง่วง ตั้งตาคอยพี่หลวง จนเดือนลับดวง แล้วเวย
คิดถึงจังหู้ พอมีอีหนู ลืมเลย ยบร้องให้เฉยๆ เพราะน้องไม่เคย รักใคร
( * )
