มันยากใช่ไหม หากจะทิ้งใครสักคน
ช่างสับสน กับคนใกล้เคียงหัวใจ
มอบความรัก ให้ทั้งกาย ให้เธอได้แม้ลมหายใจ
สุดท้าย ออกลายไม่เหลือร่องรอย
เหนื่อยรู้ไหม กับใครที่ไม่รักจริง
อยากจะทิ้ง เบื่อจริงหัวใจสำออย
กี่สิบครั้งนั่งทบทวน ลมพัดหวนป่วนใจไม่น้อย
จะไม่คอย ไม่เคลียร์ให้เสียเวลา
ให้โอกาสเธอมากี่ครั้ง มันก็ยังไม่ดีขึ้นเลย
โธ่เอ๋ย อะไรกันนักกันหนา
ทำความดีไม่มีใครเห็น คนชาเย็น คนเย็นชา
สมน้ำหน้า แล้วอย่าว่าฉันไม่ดี
จะยากอะไร หากจะทิ้งใครสักคน
เมื่อเหตุผล ผ่านมามากมายที่มี
ปล่อยมือกันแล้วหันหลังไป สิ้นเยื่อใยขอให้โชคดี
เจ็บคราวนี้ จะจำไว้จนวันตาย
ให้โอกาสเธอมากี่ครั้ง มันก็ยังไม่ดีขึ้นเลย
โธ่เอ๋ย อะไรกันนักกันหนา
ทำความดีไม่มีใครเห็น คนชาเย็น คนเย็นชา
สมน้ำหน้า แล้วอย่าว่าฉันไม่ดี
จะยากอะไร หากจะทิ้งใครสักคน
เมื่อเหตุผล ผ่านมามากมายที่มี
ปล่อยมือกันแล้วหันหลังไป สิ้นเยื่อใยขอให้โชคดี
เจ็บคราวนี้ จะจำไว้จนวันตาย
ปล่อยมือกันแล้วหันหลังไป สิ้นเยื่อใยขอให้โชคดี
เจ็บคราวนี้ จะจำไว้จนวันตาย
