อยู่กับตัวเอง อยู่กับเสียงเพลง อยู่ในอารมณ์ที่มันค้างคา
ในมุมเล็กๆกับห้วงเวลา ในยามค่ำคืนที่ไม่มีผู้คน
มีเพลงเหงาๆกับเหล้าดีๆ ขอโทษที่ผมเวลาไม่ค่อยมี
เพราะทุกๆวันก็เมาอยู่อย่างนี้ คงไม่กล้าบอก รักใคร
กลัวคุณได้กลิ่นที่มันไม่พึงประสงค์ กลัวคุณรังเกียจผู้ชายขี้เมาอย่างผม
* ผมมันแค่ขี้เมาคนธรรมดา คงไม่มีเวลาไปสนทนา
ไม่มีเวลาจะไปจีบใคร เพราะผมยังเมาไม่สร่าง
คงจะดีกว่านี้ถ้ากรุณา ให้คุณเดินหยิบแก้วโซดาเข้ามา
มันคงลงตัวถ้าผม ได้รินเหล้าให้คุณดื่มเอาโชวววววว โอ้ววว
คุยกันยาวๆทั้งเช้า และเมาถ้าคุณไม่ไหวจะได้พาไปนอน
