ลักษณวดีกรมทรวงสร้อย ตุ๊กแทบเลือดต๋าย้อย เนตรน้ำนองนูน นบนิ้วทูลเจ้าหล้า พระองค์อาจละข้าบาทไว้ผู้เดียว พระเอย ตางไกลเปลี่ยวสัตว์ฮ้าย ผีคะนองหลอนคล้าย ยะเล่ห์หื้อหันตั๋ว กั๋วศัตรูฝ่ายหน้า กั๋วพระเสียใจ๋ข้า ดุจดับแก้วสองดวง ขอห้ามหวงเจ้าหล้า อยู่ปกเกศเกล้าข้า พระบาทท้าวอย่าไป
ขอร้อง ขอร้อง ...อย่าไปได้ไหม... อยู่ด้วยกันต่ออีกนิดนึง ขอร้องอย่าไป
โปรดอย่าทำหน้าตาบึ้งตึง...อย่าเพิ่งลงใจ ละทิ้งกันไป ได้โปรด อย่าไป ไม่ไปได้ไหม...
อยู่ห่างเธอแค่เพียงชั่วคืน...ก็ฝืนไม่ไหว ลืมแมนสรวงที่เคยร่วมเรียง.เคียงหมอนหรือไร
เวียงสรองครองใจ...เธอไปทั้งดวง เออ....
เลือดต๋าย้อยไหลลงอาบแก้ม กะเวียงสรองเขาแซง แบ่งเอาไปเจย
* แม่น้ำ กาหลงไหล...พัดพาเอาใจของเธอไป ซัดลงตรงกลางใจฉันจนเป็นสีเลือด
ขอร้อง เธอแทบตาย...ต่อให้แม่น้ำกาหลงแห้งเหือด ไม่มี ทางที่จะคืนกลับมา
** อิจฉาคนที่มาทีหลัง.แต่เป็นที่รัก พระเพื่อน พระแพง นงลักษณ์ที่เธอเสน่หา
เธอปักใจรักเขาเช่นพระลอ.แต่หักอกฉันช้ำเกินเยียวยา ได้คืนแค่หยดน้ำตา.เช่นลักษณวดี
เลือดต๋าไหลย้อยอาบแก้ม...เลือดต๋าไหลย้อยอาบแก้ม กะเวียงสรองเขาแซงแบ่งเอาไปเจย
เออ..................
อย่าไปเน้อปี้อย่าไป อย่าไปเน้อปี้อย่าไป ขอฮ้องเต๊อะปี้ไท้ บ่ดีไปเวียงสรอง
อยู่ครองเวียงแมนสรวง อยู่เป็นห้วงความฮัก อยู่เป๋นผาเป๋นหลัก อยู่กับลักษณวดี
( * , ** , ** )