รักเธอเหมือนดวงใจ ให้เธอไปทุกอย่าง
แต่หัวใจก็ละลาย เมื่อเธอบอกลาวันนี้
ทั้งที่รู้คนเราเปลี่ยนทุกนาที
และไม่มีเหตุผลถ้าหมดใจ
เหมือนวันเมฆจาง ๆ ไร้มวลลมพัดผ่าน
ฟ้าก็แกล้งบันดาล ห่มคลุมด้วยกลุ่มหมอกฝน
หรือรักแท้มีจริงแค่รักตัวตน
ที่เป็นคน บอกรักยังบอกลา
อีกนานไหม ทำไม อย่าทวงถามให้เจ็บใจ
ทิ้งมันไป ไม่ต้องยื้อ ให้กลับมา
เรื่องที่ทำให้ใจอ่อนล้า ในวันหนึ่งจะหยุดน้ำตา
เชื่อฉันเถอะนะ กอดแน่นแค่ไหนถึงเวลาก็ต้องปล่อย
แม้หลับฝันดี ๆ ถึงเวลาก็ตื่น
รักจะหวานยังไง วันหนึ่งอาจเป็นเพียงฝัน
เพราะรักแท้แค่เราได้รัก แคร์กัน
อย่าไปกลัว หากแม้มันเปลี่ยนไป
อีกนานไหม ทำไม อย่าทวงถามให้เจ็บใจ
ทิ้งมันไป ไม่ต้องยื้อ ให้กลับมา
เรื่องที่ทำให้ใจอ่อนล้า ในวันหนึ่งจะหยุดน้ำตา
เชื่อฉันเถอะนะ กอดแน่นแค่ไหนถึงเวลาก็ต้องปล่อย
อีกนานไหม ทำไม อย่าทวงถามให้เจ็บใจ
ทิ้งมันไป ไม่ต้องยื้อ ให้กลับมา
เรื่องที่ทำให้ใจอ่อนล้า ในวันหนึ่งจะหยุดน้ำตา
เชื่อฉันเถอะนะ กอดแน่นแค่ไหนถึงเวลาก็ต้องปล่อย
อีกไม่นานเธอจะผ่านพ้น เกิดเป็นคนต้องมีน้ำตา
ล้มแล้วอย่าล้า กอดแน่นแค่ไหนถึงเวลาก็ต้องปล่อย
