วันที่ลมหายใจ ต้องใช้แค่เพียงลำพัง
หลบหน้าเธอ ไปแสนไกล
คิดว่าคงสักวัน ชีวิตที่โดนเธอทำ
บาดแผลใจ อาจหายดี
แต่ฉันได้พบและได้เรียนรู้ว่า
ความเดียวดายมันทำชีวิตไร้ค่า
ถึงไม่ช้ำแต่มันก็เหงาแทบบ้า
พยายามที่จะลบภาพเธอ
ฉันยิ่งเพ้อก็ยิ่งต้องการเห็นหน้า
ทรมานอยากให้เธอนั้นรู้ว่า
อยากปวดร้าว ฉันขอกลับไป
ถูกทำร้ายใจ เจ็บช้ำเพียงใดก็จะยอม
ฉันอยากปวดร้าว ใจไม่อยากเหงา
เกลียดความเหน็บหนาว การไม่มีเธอรับไม่ไหว
ดีกว่าเหงาตาย
เคยมองความเสียใจ เมื่อร้ายและแรงเกินทน
บาดลึกลง ที่หัวใจ
เธอทำให้คิดได้ ที่แท้แล้วมันยังมี
ที่ร้ายแรงกว่าเสียใจ
เมื่อฉันได้พบและได้เรียนรู้ว่า
ความเดียวดายมันทำชีวิตไร้ค่า
ถึงไม่ช้ำแต่มันก็เหงาแทบบ้า
พยายามที่จะลบภาพเธอ
ฉันยิ่งเพ้อก็ยิ่งต้องการเห็นหน้า
ทรมานอยากให้เธอนั้นรู้ว่า
อยากปวดร้าว ฉันขอกลับไป
ถูกทำร้ายใจ เจ็บช้ำเพียงใดก็จะยอม
ฉันอยากปวดร้าว ใจไม่อยากเหงา
เกลียดความเหน็บหนาว การไม่มีเธอรับไม่ไหว
เธอ ใจร้ายเพียงใด เจ็บช้ำยังไง
ฉันขออยู่ตรงนี้
แค่ได้เห็นหน้าของเธอก็พอใจ
กลัวเหงาจนตาย มองเห็นเธอไป
เหงาฉันอยู่ไม่ไหว
อยากปวดร้าว ฉันขอกลับไป
ถูกทำร้ายใจ เจ็บช้ำเพียงใดก็จะยอม
ฉันอยากปวดร้าว ใจไม่อยากเหงา
เกลียดความเหน็บหนาว การไม่มีเธอรับไม่ไหว
อยากปวดร้าว ฉันขอกลับไป
ถูกทำร้ายใจ เจ็บช้ำเพียงใดก็จะยอม
ฉันอยากปวดร้าว ใจไม่อยากเหงา
เกลียดความเหน็บหนาว การไม่มีเธอฉันรับไม่ไหว