เราเดินสวนกันแต่ละวัน เราได้พบกันแต่ละที
สิ่งเดียวที่ยากที่สุด คือการมองเห็นกันว่าอีกคน มีตัวตน
เราไม่พูดจาไม่ทักทาย ไม่เคยจะถามในทุกวัน สุขสบาย
หรือมีบางสิ่ง ที่รบกวนหัวใจ เห็นกันเป็นควัน ที่ระคายตา
ใช่เธอหรือเปล่า ที่ทำร้ายกัน ใช่เธอหรือเปล่า สงสัยอยู่อย่างนั้น
นานจนนับวันยิ่งวุ่นวาย ก่อเกิดจนกลายเป็นสงครามเย็นหัวใจ
ทำร้ายความรู้สึก กันและกัน จนถึงวัน ที่กำแพงหาย
ไม่เหลือใครสักคน นอกจากตัวฉัน อยากกลับไปหาเธอสักที เพื่อจะบอก..กัน
* อยากบอกว่าฉัน นั้นรักเธอเท่าไร บอกว่าฉัน คิดถึงเธอแทบตาย
แต่วันนี้ ไม่รู้เธออยู่ตรง..ไหน ฉันขอโทษทุกๆอย่าง
จำมันก็ทำได้แค่คิด ผิดตรงที่ ทำไมฉันทำให้ชีวิต
บิดไปจากง่ายที่สุด ต้องพังจนวกวน อยากตะโกน แม้ว่ามันสาย
ไม่เหลือใครสักคน ที่จะฟังฉัน อยากกลับไปหาเธอสักที แม้แค่ใน...ฝัน
( * )
** ถ้าวันนั้น ฉันกล้าจะละอาย ในวันนี้ทุกเรื่องที่มันเลวร้าย
คงไม่ทำให้อีกคนต้องไกล ถ้าฉันกล้าจะกอด ถ้าฉันกล้าจะบอก
ถ้าฉันไม่มัวหลอกตัวเอง ว่าเธอคงเกลียดฉัน (ทั้งที่มันไม่จริง)
( * , ** )