ทุก ทุก เช้า ก็ต้องออกมา ก็เหมือนดังนกกา บินออกจากรัง
หิวหา เพื่อมาประทัง วันนี้ยังมีทาง ก็ทำต่อไป
บางวัน ก็มีไม่พอ แต่คิดว่ายังมี ก็ดีแค่ไหน
พอเย็นลง ก็คืนกลับรัง แค่ล้มตัวลงนอน รอวันถัดไป
ยืนกลางแดด ท่ามกลางฝุ่นควัน วันต่อวัน ต้องกินต้องใช้ คอยบอกใจ
* ก็เป็นมนุษย์แรงงานต้องอดทน สู้บนถนนความจริงกันต่อไป
ถึงเราจะจนเงิน ไม่จนใจ เหนื่อยเพียงใด ช่างมัน หนักยังไงเรายังไม่ตาย
ก็เป็นมนุษย์แรงงานต้องดิ้นรน สู้บนถนนความจนกันต่อไป
ถึงใครจะดูแคลน จะมองเมิน เรื่องเงินทอง แต่เรา ไม่เบียดเบียนใครใครและกัน
มีจน ก็คนกับคน แต่สังคมจะตี ราคาเอาไว้ ทำใจ ในความไม่มี แข้งขาเรายังดี จะกลัวอะไร
ยืนกลางแดด ท่ามกลางฝุ่นควัน วันพรุ่งนี้ จะมีพอไหม ไม่ถอดใจ
( * )
( * )