เศษผ้าซิ่นแม่ ฮัดแน่นต้นแขนสองข้าง
เดินควงกำปั้น สร้างฝันบนผืนผ้าใบ
เรียนน้อยต่อยหนัก ใช้ความเจ็บปวดแลกเงินเลี้ยงกาย
ทุกหยดเหงื่อที่รินไหล เพื่อแม่สบายในภายภาคหน้า
ความยากความจน สร้างคนให้เป็นนักสู้
เราด้อยความรู้ ต้องใช้กำลังดังว่า
เลือดที่กระเซ็นกับรอยแผลเป็น เตือนใจเรื่อยมา
ว่าเงินทุกบาทมีค่า กว่าจะได้มายากเย็นแค่ไหน
บางครั้งเจ็บหนัก จนอยากแขวนนวมยอมแพ้
เมื่อคิดเห็นแม่ หัวใจก็แพ้บ่ได้ ทุกคราวที่เจ็บ
แต่แม่เจ็บกว่าลูกชาย
ยามเห็นเลือดลูกโซมกาย หัวใจแม่โซมน้ำตา
พ่อค้ากำปั้น สร้างฝันด้วยเท้าเข่า ศอก
แม่อยู่บ้านนอก จงรอลูกนั้นคืนนา บ่มีเหรียญทอง
มาฝากดอกเด้อแม่จ๋า
มีเพียงคำมั่นสัญญา ว่าจะดูแลแม่ให้สบาย
บางครั้งเจ็บหนัก จนอยากแขวนนวมยอมแพ้
เมื่อคิดเห็นแม่ หัวใจก็แพ้บ่ได้ ทุกคราวที่เจ็บ
แต่แม่เจ็บกว่าลูกชาย
ยามเห็นเลือดลูกโซมกาย หัวใจแม่โซมน้ำตา
พ่อค้ากำปั้น สร้างฝันด้วยเท้าเข่า ศอก
แม่อยู่บ้านนอก จงรอลูกนั้นคืนนา บ่มีเหรียญทอง
มาฝากดอกเด้อแม่จ๋า
มีเพียงคำมั่นสัญญา ว่าจะดูแลแม่ให้สบาย
นักสู้คนนี้สัญญา ว่าจะดูแลแม่จนวันตาย