จาก ม.ต้น จนฮอด ม.ปลาย เฮาได้ใช้แค่คำว่าหมู่กัน ความสัมพันธ์บ่มีทางเป็นอื่นไกล
จอบซอมเบิ่งเธออยู่ห่างๆ แต่บ่ฮู้ว่าสิเริ่มจั่งได๋ คั่นเว้าออกไป ย่านเธอบ่คือเก่า
* คั่นสิถ่าจนว่าเรียนจบแล้วจั่งคบกัน กว่าสิฮอดมื้อนั้น ย่านเธอพ้อคนใหม่
** มื้อนี้จั่งได๋ต้องเว้าออกไปว่าฮักเด้อ เฮาอยากเป็นแฟนเธอ เฮาฮักเธอแล้วได๋
ย่านตายถิ่มซื่อๆ คั่นเฮ้าสิยื้อเวลาต่อไป คั่นเธอบ่ทันมีไผ เปิดใจฮับฮักเฮาแหน่เด้อเธอ
*** อยากบอกเธอแต่ดนแล้วล่ะ แต่เฮาบ่กล้าเฮามันบ่ใจ มื้อนี้ที่เว้าออกไปตามนั่นละเด้อ
ย่านเธอเรียนจบแล้วหนีหาย ตามหากันบ่เจอ จำไว้เด้อเธอ ว่าเฮาฮักเธอได๋
( * , ** , *** )
จำไว้แหน่เด้อ ว่าเฮาฮักเธอหลาย