สิไปอิหลีซั่นบ้อน้องหล่าคำแพง คึดคักแล้วบ้อแก้มแดงจั่งตัดสินใจ
อ้ายเคยได้ยินพี่น้องบ้านเฮา เพิ่นเว้ามาหลาย
อยู่ยากกรุงเทพฯ บ่ม่วนดอกเมืองใหญ่ ถ้าเป็นไปได้ มีแต่อยากคืนเมือบ้าน
อิพ่ออิแม่ เจ้าเด้ ไผสิซอยเบิ่ง พ่อใหญ่แม่ใหญ่ สิเพิ่ง สิใช้ไผลูกหลาน
บักน้อยอิน้อย ผู้ได๋สิเล่นเป็นหมู่มัน
หมูหมากาไก่ งัวควายซุมนั้น คงคึดนำเจ้าคือกัน ย่านเมืองพาเจ้าหลงทาง
* บ่ไป บ่ไป บ่ไปได้บ่ บ่ไปกรุงเทพฯได้บ่ อยู่บ้านเฮา กะสุข กะพอ กะมีซุอย่าง
บ่ไป บ่ไป บ่ไปได้บ่ กรุงเทพฯมันฮ้อนคือจั่งหยัง อยู่บ้านเฮาเย็นส่วยส่วยเด้อนาง
อ้ายสิพาไปนอนเล่นเถียงนาฮ่าง บ่ไปกรุงเทพฯได้บ่
ได้บ่ ได้บ่
บ่คิดเบิ่งใหม่แนตี้คนดีคนฮู้ บ้านเฮากะพอ หากิน หาอยู่ได้อยู่น๊า
งานการถ้าเฮาขยัน คงบ่ อดตายดอกอ้ายว่า
แนวอยากแนวกิน กะเก็บผักเก็บหญ้า ป่นปูป่นปลา กะแซบเติบอยู่เด้นาง
ได้บ่ ได้บ่ ได้บ่น้องหล่า
