เปรียบกับเจ้า เป็นโตละครโตนึง อ้ายผู้นึง ที่เป็นโตละครหลัก
มีมือที่สาม เป็นผู้ร้ายในบทความฮัก ที่คอยเฮ็ดให้เสียหลัก แทรกแซงเรื่องราวหัวใจ
อยู่มามื่อนึง ฮักกันดี แต่เกิดเรื่องใหญ่ นางเอกผู้สาวของอ้าย เริ่มเปลี่ยนไปบ่คือเก่า
คงเป็นมือที่สาม นิรนาม มาพังฮักเฮา คงสิเป็นย้อนเขา ที่เข้ามาในบทนิทาน
* พระเอกของเรื่องราว ออกตามหาถึงต้นตอ บทผู้ร้ายเป็นไผน้อ อยากสิพ้ออยากสิเห็น
จนมื่อนึงได้ฮู้ได้เห็นว่าเป็นไผ
** บ่แม่นย้อนเขา เป็นย้อนเจ้าให้ใจเขาไป เรื่องราวของบทผู้ร้าย
เป็นนางเอกอ้ายทำร้ายอ้ายเอง
เจ้านั้นมันเก่งคงบอกฮู้ ถ้าบ่ได้เห็น โตแสดงที่เป็น เจ้านั้นเล่นได้อย่างแนบเนียน
เรื่องนิทาน ตอนจบสอนให้ฮู้ว่า หากว่าไผเข้ามา บ่ต้องระแวงบ่ต้องสับสน
เมื่อสุดท้าย ความฮักขึ้นอยู่กับคนสองคน บ่ต้องโทษอีกคน ให้โทษคนที่เป็นของเฮา . . .
โตแสดงที่เป็น เจ้านั้นเล่นได้อย่างแนบเนียน
