เธอคิดว่าฉัน นั้นเป็นแค่ตัวตลก ที่ไม่ได้มีบท ในละครชีวิตของใคร
เพียงสร้างรอยยิ้ม สร้างเสียงหัวเราะ สร้างความสดใส แต่ลึกๆข้างใน เจ็บปวดแค่ไหนไม่มีใครรู้
เป็นตัวตลก แต่ชีวิตแม่งไม่ตลก ไม่มีสิทธิ์จะร้องไห้ เพราะมึงเป็นได้แค่ตัวตลก
ต่อให้มึงโดนเท ก็ทำเป็นขำฮาเฮ ไม่มีฉากร้องไห้ แล้วนอนทอดกายอยู่ริมทะเล
เจ็บแค่ไหนก็ยังต้องยืนฝืนยิ้ม ตัวตลกไม่เสียน้ำตาแม้จะเป็นคนถูกทิ้ง
ถึงแม้ว่าเรื่องจริงนั้นมึงจะเจ็บเจียนตาย แต่บทที่มึงได้รับแค่ตัวตลกที่เดียวดาย
หัวใจที่ฉันให้เธอไปย่ำยี เป็นได้แค่เรื่องตลกในวงสุราชั้นดี
แผลลึกในใจพร้อมกับความช้ำที่ฉันมี บอกใครเขาคงจะขำคิดฉันว่าโง่สิ้นดี
* เธอคิดว่าฉัน นั้นเป็นแค่ตัวตลก ที่ไม่ได้มีบท ในละครชีวิตของใคร
เพียงสร้างรอยยิ้ม สร้างเสียงหัวเราะ สร้างความสดใส แต่ลึกๆข้างใน เจ็บปวดแค่ไหนไม่มีใครรู้
หรือคิดว่าฉัน มันไม่มีความรู้สึก เธอถึงไม่เคยนึก ว่าฉันคนนี้ก็มีหัวใจ
รักเป็น เจ็บเป็น แค่เธอไม่เห็นโปรดจงรู้ไว้ แต่ลึกๆข้างใน เจ็บปวดแค่ไหนไม่มีใครรู้
พยายามให้เธอ มีความสุข ฝืนยิ้มทั้งที่ในใจจุก บางครั้งก็ทรมาณ ที่ต้องฝืนอาการแสร้งทำเป็นสนุก
โดนคนทำร้ายความรู้สึก เบื้องลึกฉันเองก็อยากหยุด
มองข้ามและลบลืมมันทุกๆอาการที่ทำฉันเจ็บสุด
หลายครั้งที่ผ่านมา ฉันเสียน้ำตาก็หลายที ใครกันจะเข้าใจปัญหา เพราะเขาเห็นว่ายังอยู่ดี
สิ่งเดียวที่เยียวยา คงเป็นท้องฟ้ายามราตรี ที่ยังคงคอยเป็นเพื่อนน้ำตา ปลอบประโลมว่าพรุ่งนี้ยังมี
โดนมองเหมือนตัวตลก ทำได้แค่เล่นไปตามบท
เธอไม่เคยเห็นความสำคัญแม้ฉันต้องตายในตอนจบ
ไม่มีหรอกคนแคร์ ในวันก็อ่อนแอ เจ็บปวดสักเพียงใดก็ไม่เคยมีใครจะเหลียวแล
( * )
