อันคนเรามีผัว ขอจงอย่าได้ลืมตัว เรื่องความรักไม่ชัวร์หรอกหนา
ดอกไม้ผลิกลีบแย้ม หอมแซมเกษร งามตา ยั่วยวนเย้ากามา ภุมริน บินตอม
* ตอนรักกันใหม่ๆข้าวมันปลาใหม่ เอาอะไรเค้าก็ยอม
อ้วนแค่ตายมันยังบอกว่าผอม ไม่มีน้ำหอม ใช้เพียงสารส้มก็ชื่นใจ
ฉีกวานดม ขี้เยี่ยวผสม มันยังชมว่ากินหรอย
** วันเวลาผ่านพ้น เริ่มทนกับสิ่งเดิมๆ รสรักที่เคยหวาน เจือจาง
ปล่อยตัวเองเริงหลง เค้าคงรักหมดดวงใจ แต่เค้ากลับแปรใจ สายเกิน สุดท้ายเป็นหม้าย
*** รักผัวไม่ผูก มันทิ้งลูกไว้หนึ่งคน น้ำตาร่วงหล่น หนำซ้ำคนเค้านินทา
ตำแหน่งแม่หม้าย ที่มันฝากไว้ตราหน้า สูญสิ้นราคา ไอ้ชาติหมามันทำไว้
เจ็บเกือบตาย ต้องเป็นหม้าย............
แหละต่อจากนี้จะไม่มีหญิงคนเดิม หน้านมจะเสริม ให้มันหยดเยิ้มยวนใจ สักคิ้วเขียนตา ดึงหน้าแขนขา นวลใย ยกเครื่องใหม่...ให้สะใจผัวใหม่เรา ยกเครื่องใหม่ แม่หม้ายไทย หัวใจแกร่ง