เมืองเมืองนี้กำลังจะเป็นเมืองร้าง ผู้คนเริ่มเป็นเหมือนหุ่น ไร้ความรู้สึก
โดนบังคับไปตามกฏเกณฑ์ ชีวิตเหมือนดังเครื่องจักร ไม่มีหัวใจ
* กลายเป็นหุ่นยนต์ เป็นคน แต่ตัว ไม่มี หัวใจ
ความเป็นคนหมดไป วิญญานสลายกลายเป็นเครื่องยนต์
** หลอมในเมืองคนเหล็ก หลอมไม่มีทางออก หัวใจคนมืดบอด ไร้ซึ่งความรู้สึก
มีชีวิตเพียงกาย ไม่มีความฝันทุกวัน ดิ้นรนไม่หยุด แย่งกันทุกอย่าง
เคยมีรักยังมีแบ่งปันความรัก ทุกคนต่างมีหน้ากาก ใส่เข้าหากัน
( * , ** )
มีใครไหมแค่ใครซักคน หลุดพ้นไม่ใช่เป็นดังเครื่องจักร ให้คลายเหงาใจ
( * , ** , ** )