ในตอนกลางวันฉันเปรียบเธอเหมือนพระจันทร์ อยู่ตรงนั้นไม่ว่าจะมองจากมุมไหน
แต่พอหลับตาเมื่อสายแล้วเธอก็หายไป ดั่งไม่เคยได้มีแม้ใครอยู่ตรงนี้
ในบางเวลาที่แดดส่องมาเมื่อไร เจ้าดวงใจฉันลอยล่องไปไม่ทันคิด
ฉันรู้ว่าเราไม่เหมาะและควรเท่าไร แต่ฉันขอให้เธอไม่ไปจากตรงนี้
เต้นรำกลางเเสงสีดำ ดวงอาทิตย์ร้อน แดดเช้าพ้นไป
เหลือเพียงเเค่เงา ใต้ร่มสีเทา ส่วนฉันทำได้เเค่ฝัน
* อยากเก็บเธอไว้นาน ๆ แม้ภาพเลือนลาง ลมอ่อนพัดผ่าน เธอสลายหายไป
อาจเป็นภาพทรงจำ แต่แค่นี้แล้วกัน แค่เพียงแสงจันทร์ แล้วฉันจะกอดเธอไว้
มือที่ได้สัมผัส กลิ่นดอกไม้ที่ถัด ยังจำได้เลย คุ้นเคยเท่าไร
ราตรีนี้เมื่อไร ฉันจะมอบหัวใจ ให้เธอคนทีฉันหว้ง
ในตอนกลางวันฉันเปรียบเธอเหมือนพระจันทร์ อยู่ตรงนั้นไม่ว่าจะมองจากมุมไหน แต่พอหลับตาเมื่อสายแล้วเธอก็หายไป ดั่งไม่เคยได้มีเเม้ใครอยู่ตรงนี้
