ฮู้อยู่ว่าฟ้ามันไกล สิไปคงไปบ่ถึง
หล่าคำเอย คำแพงแก้มแดงจื่งคื่ง
อ้ายคงเอื้อมบ่ถึง ดอกสูงปานนั้น
อยากตัดใจบ่อยากฝืน
ฮู้อยู่ว่าบืนทางใด๋กะตัน
น้องหล่าคนงามมีฝัน มีอนาคต
เบิ่งเจ้าของยามใด๋กะอาย
บักผู้ฮ่ายห่างเจ้าคักโพด
อนาคต ฝากไว้กับไก่อยู่เล้า
กินเหล้าขาวแซวสาวหย่างกาย
ผู้เฒ่ากะฮ่ายให้อ้ายได้ยิน
ชีวิตไทบ้านติดดิน ติดกลิ่นเหล้าขาว
เจ้าเรียนสูงจบปริญญา
ให้อยู่เทิ่งฟ้าคือจั่งดวงดาว
ได้เบิ่งแค่เงา กะบุญหลาย
อ้ายบ่อาจเอื้อม
อยากตัดใจบ่อยากฝืน
ฮู้อยู่ว่าบืนทางใด๋กะตัน
น้องหล่าคนงามมีฝัน มีอนาคต
เบิ่งเจ้าของยามใด๋กะอาย
บักผู้ฮ่ายห่างเจ้าคักโพด
อนาคต ฝากไว้กับไก่อยู่เล้า
กินเหล้าขาวแซวสาวหย่างกาย
ผู้เฒ่ากะฮ่ายให้อ้ายได้ยิน
ชีวิตไทบ้านติดดิน ติดกลิ่นเหล้าขาว
เจ้าเรียนสูงจบปริญญา
ให้อยู่เทิ่งฟ้าคือจั่งดวงดาว
ได้เบิ่งแค่เงา กะบุญหลาย
อ้ายบ่อาจเอื้อม
ได้เบิ่งแค่เงา กะบุญหลาย
อ้ายบ่อาจเอื้อม
