ตอนบ่ทันได้มี เฝ้าเซ้าเฝ้าแลงบ่เคยจ่ม พอปานสิยกดากดม น้ำลายก็ว่าหอม
อยู่ไสกะไปหาได๋ สแตนด์บายบ่เคยบ่พร้อม จนต้องยอมยกหัวใจ
ตกมาฮอดมื้อนี้ คือจักเปลี่ยนสีไวคัก แต่กี้อยากเอิ่นที่รัก เดี๋ยวนี้บ่สนใจ
ออกลายสะจนคนส่า ย่างกายหมากะหยังอยากอาย คันคนถามว่าเฮ็ดจังได๋ คือเลิกกัน
* แม้นผู้ใด๋ มันสิอยากเสียใจ คันความฮักมันสุขมันงาม คนถามกะซ่างกล้าถาม กูงึดหลาย
คนเเบบได๋มันสิอยากหลายผัว แต่พอเสียตัวแล้วมันกะถิ่มไป แบบนี้เขาเอิ้นผู้ชายสันดานหมา
** แต่กี้มันจะดีอยู่ เดี๋ยวนี้ชั่วคักบักสันดาน เวรกรรมได้มาพ้อพาล คนด้านบ่เคยอาย
ให้มึงตายคือหมูคือหมา เดี๋ยวกูสิแผ่เมตตาให้ คนถามว่าเฮ็ดจั่งได๋ คือเลิกกัน
( * )