นั่งจับปากกาบรรจงเขียนลง ถึงคนในใจของตน ขีดเขียนเรื่องราวที่คิดกับเขา
เริ่มลงบรรเลงที่บนจดหมาย เขียนชื่อเธอไว้ที่ปลาย ฝากลายปากกาของฉันหน่อยหนา
เขียน..ใส่ไว้ว่าคิดถึงเธออยู่ เขียนว่าเมื่อไหร่จะได้พบเจอกันอีกครั้ง
เขียน..คำว่ารักให้เธอทุกวัน บนหัวกระดาษของฉันเขียนมันเป็นชื่อเธอ
* แต่คำไม่หวานไม่กินใจ สื่อความในตัวฉันไม่เต็มที่ ย้ำเตือนบอกทุกทีคนดีต้องมีสักวัน
เพ้อใจเหม่อร่ำไป ยามตัวไกลใจฉันมันหวั่นหวั่น คิดถึงเธอทั้งวัน ทำได้เพียงเท่านี้....
** ร่ำร้องบทเพลงนี้ไป หวังเพียงเธอได้ฟัง คำว่ารักที่เอ่ย ความคิดถึงที่บอก จากคนทางนี้
เขียนลงจดหมายเดิม ขอเธอจงเห็นมัน ความในใจพร่ำบอก ว่ารักเธอตลอด ตลอดไป....ฮื้อ
แล้ว เมื่อไหร่นะจะกลับมาพบกัน อีกครั้ง เหมือนวันก่อน
เขียน ไปหมดแล้วความในที่พร่ำบอก เธอช่วยเปิดข้อความพวกนี้อ่านหน่อยเน้อ
ตะโกนออกไปให้ดังสุดเสียง ขอเธอได้ยินสักคำ เท่านั้นตัวฉันก็สุขใจล้นเอ่อ.....
