รับได้ไหมความเปลี่ยนไป ภายในใจที่รู้สึก
กับอารมณ์ ยิ่งลึกยิ่งหม่น
หวังให้ฉันเป็นอย่างเคย หวังล่วงเลยยิ่งทุกข์ทน
ปิดเหตุผลด้วยรักเก่า ๆ
คำตอบที่เราไม่เคยได้ถาม
ถามใจของตัวเอง
สองคนไม่เอ่ยคำ สองมือวางห่างไกลกัน
พูดจาด้วยสายตา
สองเราที่เปลี่ยนไป สองใจที่ยังอ่อนล้า
พูดคำร่ำลากันในใจ
ไม่คิดพูดออกไป แต่ภายในใจยังได้ยิน
ว่าความจริงฉันกลัวคำตอบ
รู้ใช่ไหมวันเหล่านั้นที่มีเธอในอ้อมกอด
ยังตอกย้ำชัดเจนในใจ
คำตอบที่เราไม่เคยได้ถาม
ถามใจของตัวเอง
สองคนไม่เอ่ยคำ สองมือวางห่างไกลกัน
พูดจาด้วยสายตา
สองเราที่เปลี่ยนไป สองใจที่มันอ่อนล้า
พูดคำร่ำลากันในใจ
ชาดา ชาดา ชาดา โวะโอ
ชาดา ชาดา ชาดา
ชาดา ชาดา ชาดา โวะโอ
ชาดา ชาดา ชาดา
สองคนไม่เอ่ยคำ สองมือวางห่างไกลกัน
พูดจาด้วยสายตา
สองเราที่เปลี่ยนไป สองใจที่มันอ่อนล้า
พูดคำร่ำลากันในใจ
ในใจ ในใจของเราเท่านั้น
ฉันยังจดและจำในสิ่งเหล่านั้นที่ผ่าน
มันช่างอ้างว้างเดียวดาย
