อาจจะดูว่าธรรมดาเกินกว่า ที่ใครจะมาฮัก
ก็เลยมองว่ามันคงยากกับคนอย่างเฮา
ได้เข้าไปอยู่ในใจใครสักคน จึงเริ่มสับสนบนคำว่าเรา
ที่เธอยังเฉยชาและยังบ่ชัดเจน อีหยัง
คล้ายๆ ว่าคบแล้วก็จบลงแค่นั้น
บ่มีพัฒนาการของหัวใจ ยิ่งเดินเข้าหาเธอก็เดินถอยไป
ระยะห่างตรงกลางหัวใจ มันอ่อนแรงสิไปต่อ
บ่กล้าพอคิดว่าเจ้าของสำคัญ พอสิเว่าว่าเฮาฮักกันอีหลี
เมื่อปัจจัยในความจริงที่มี มันบ่มีหยังให้หวังได้ขนาดนั้น
บ่กล้าสิคิดดอกว่า เฮาเป็นแฟนกัน เป็นแค่คบกันมันเลื่อนลอย
สิให้ถอยก็ถอยบ่ได้ กะฮักเขาไปแล้วเบิ่ดใจ แต่อีกฝ่ายจะคิดอีหยังอยู่
อาจจะดูว่าธรรมดาเกินกว่า ที่ใครอยากควงแขน
ที่เฮาเป็นคงบ่ถึงแฟน มันต่างจากคนอื่นเขา
ได้เข้าไปอยู่ในใจใครสักคน จึงเริ่มสับสนบนคำว่าเรา
ที่เธอยังเฉยชาและยังบ่ชัดเจน อีหยัง
คล้ายๆ ว่าคบแล้วก็จบลงแค่นั้น
บ่มีพัฒนาการของหัวใจ ยิ่งเดินเข้าหาเธอก็เดินถอยไป
ระยะห่างตรงกลางหัวใจ มันอ่อนแรงสิไปต่อ
บ่กล้าพอคิดว่าเจ้าของสำคัญ พอสิเว่าว่าเฮาฮักกันอีหลี
เมื่อปัจจัยในความจริงที่มี มันบ่มีหยังให้หวังได้ขนาดนั้น
บ่กล้าสิคิดดอกว่า เฮาเป็นแฟนกัน เป็นแค่คบกันมันเลื่อนลอย
สิให้ถอยก็ถอยบ่ได้ กะฮักเขาไปแล้วเบิ่ดใจ
บ่กล้าพอคิดว่าเจ้าของสำคัญ พอสิเว่าว่าเฮาฮักกันอีหลี
เมื่อปัจจัยในความจริงที่มี มันบ่มีหยังให้หวังได้ขนาดนั้น
บ่กล้าสิคิดดอกว่า เฮาเป็นแฟนกัน เป็นแค่คบกันมันเลื่อนลอย
สิให้ถอยก็ถอยบ่ได้ กะฮักเขาไปแล้วเบิ่ดใจ แต่อีกฝ่ายจะคิดอีหยังอยู่
สิให้ถอยก็ถอยบ่ได้ กะฮักเขาไปแล้วเบิ่ดใจ แต่อีกฝ่ายจะคิดอีหยังอยู่