มันต้องใช้เวลา ให้ฉันลบเธอออกจากใจ แต่มันยังฝังใจ ถึงจะลบเท่าไหร่ก้อยังเหมือนเดิม
ภาพวันวานของเรา มันยังย้ำเตือนยุเสมอ
* มันตอบแทน ด้วยคำว่าเลิกลา มันเจ็บช้ำ มาพร้อมกับน้ำตา
มันอ่อนแอ เหมือนคนไร้ค่า ให้มันตายลงช้าช้า จมกับความหลัง
** ปล่อยเธอไปแล้ว หัวใจมันทรมาน แผดเผ่า สมน้ำหน้าตัวเองสิ้นดี
มีเธอแล้ว รักษาไว้ไม่ดี ต้องยอมจำนนให้เธอจากไป
ต้องยอมรับว่าฉันนั้นเสียใจ ตอบแทนเธอ ด้วยการไม่มีเวลา
ไม่เคยแคร์ ทั้งรอยยิ้มและน้ำตา ก็เลยต้องสมน้ำหน้า ต้องกลายเป็นคนไร้ค่า ที่ไม่เหลือใคร
( * , ** )
ก้อเลยต้องสมน้ำหน้า ต้องกลายเป็นคนไร้ค่า.....ที่ไม่เหลือใคร