หยาดฝนโปรยลงมา คิดถึงในครั้งที่เราเจอกันวันที่ฝนซา
ขอบฟ้าพาดวงตะวัน ลับไปในอรัญ ดึงฉันไปในภวังค์ ในวันนั้น
เขียนในความทรงจำ สิ่งที่ฉันนั้นได้กระทำ หวังให้เป็นดั่งฝัน ในวันที่เราเรียกกัน
ว่าที่รัก ใจของฉันไม่อาจฉุดรั้ง ที่จะหลุดลอย
* ฝนยังตกปรอยๆ ใจยังคอย ให้มีซักวัน ที่ลอยมาเจอกันท่ามกลางหมู่ดาว
วันที่เเสงพราว ยามราตรี รู้ดี
สายตาของเธอมันคอยพร่ำบอก คอยตอกเเละย้ำให้ฉัน ได้มั่นใจ
ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก วาจาของเธอ เเค่คำหลอก
รอยยิ้มของเธอ ที่เเสดงออก มันบอกให้ฉันหยุดพักเเละหายไป จากหัวใจเธอ
