ห้ามฉันพูดฉันก็จะพิมพ์
ห้ามฉันพิมพ์ฉันก็จะเขียน
ห้ามฉันเขียนฉันก็จะคิด
จะห้ามฉันคิดเธอคงต้อง พรากชีวิตฉัน
เธอเคยทำ เรายังจำ
จาก 6 ตุลาถึงพฤษภาไม่เคยลืม
แค่ไต่ถาม บนจุดยืน
เหล่านักศึกษา ร่วงกราวลงมาอยู่บนพื้น
เขามีปืน มายืนจ่อ หน้าฉัน
เขาตัดสิน ว่าฉันไม่ควรมีชีวิต
อยู่ใต้เงามืดของศักดินา
ใส่ร้ายคนอื่นเพื่อความชอบธรรม
วันคืนที่ผ่านยิ่งตอกและย้ำ
ว่าเผด็จการไม่เคยหมดไป
จนวันนี้ นาทีนี้
เหล่าวีรชน ผู้กล้าทั้งหลาย
และอุดมการณ์ไม่เคยจางหาย
ไม่เคยตาย อยู่ในใจ
เมื่อฟ้าสีทอง นั้นผ่องอำไพ
ประชาทั้งหลายคงได้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน สักที
ฆ่ากันได้ลงคอ
อธิปไตยบนกองศพ
เพื่อรับใช้อำนาจเก่า
เลยมอบลูกปืนเป็นคำตอบ
ไม่เอาแล้ว เลยออกมาไล่เผด็จการ
ห้ามฉันพูดฉันก็จะพิมพ์
ห้ามฉันพิมพ์ฉันก็จะเขียน
ห้ามฉันเขียนฉันก็จะคิด
จะห้ามฉันคิดเธอคงต้อง พรากชีวิตฉัน
เธอเคยทำ เรายังจำ
จาก 6 ตุลาถึงพฤษภาไม่เคยลืม
แค่ไต่ถาม บนจุดยืน
เหล่านักศึกษา ร่วงกราวลงมาอยู่บนพื้น
เขามีปืน มายืนจ่อ หน้าฉัน
เขา ตัดสิน ว่าฉันไม่ควรมีชีวิต
