มองดูผู้หญิงที่หยุดตรงกระจกเงา เป็นคนที่ฉันรู้จักดีกว่าใครๆ
มาวันนี้ดูไม่เหมือนคนเดิม มาวันนี้ดูเปลี่ยนไป ในแววตาไม่มั่นใจตัวเอง
มองดูอีกทีนี่ตัวฉันเองใช่ไหม ทำไมอะไรจึงเปลี่ยนไปได้เพราะเขา
เอาชีวิตไปฝากไว้ทำไม แทบไม่เหลือแม้แต่เงา ลืมทวงคืนตอนที่เขามาเดินจากไป
* มองหาตัวเองที่หายไปนาน เมื่อทุกอย่างยังเหมือนอยู่ไปวันๆ
มองหาตัวเองที่หาไม่เจอ ได้แต่เจอะแต่ความเงียบงัน
แล้วเมื่อไหร่จะยิ้มอย่างเดิม ให้ได้เจอะตัวเองอีกครั้ง
** หัวใจที่เคยอ่อนแอ แท้จริงมันเคยแกร่งเคยแข็งแรง
ซักวันคงมีเรี่ยวแรงเป็นอย่างคนเดิม
ลืมตาอีกทีวันพรุ่งนี้คงเปลี่ยนไป คงมีอะไรดีกว่าเดิมที่เป็นมา
ไม่ต้องเสียใจกับเรื่องเดิมๆ ความเป็นฉันต้องกลับมา เวลาคงช่วยรักษาให้ดีกว่านี้
( * , ** )
แล้วเมื่อไหร่จะยิ้มอย่างเดิม แล้วเมื่อไหร่จะลืมเสียที
ไม่ต้องกอดความทุกข์ต่อไป ไม่ต้องอยู่กับความผิดหวัง
( ** )