ผิดก็ต้องยอมรับผิด คนผิดต้องติดหราง
ต้องอยู่ในเรือนจำ เพื่อดัดสันดานตัวเอง
คนรักก็ต้องมาลาจาก จำเป็นต้องแยกทาง
ทั้งๆ ที่ยังรักกัน แต่หรางขวางกั้นหัวใจ
น้องเห้อ รอพี่ได้หม้าย
เป็นคำสุดท้ายที่พี่ได้แหลงไป
พี่เห้อ น้องรอได้
เป็นคำสัญญา ที่น้องให้กับพี่บ่าว
ก่อนที่จะเดินก้าวเข้าเรือนจำ น้ำตาไหล
พี่นี้อยู่ข้างใน ไม่มีใครอยู่ข้างกาย
น้องนั้นอยู่ข้างนอก อย่าเผลอใจ ให้ใครเขา
ให้น้องแลรูปถ่ายพี่ เผื่อบางทีเธอนั้นเหงา
ให้นึกถึงความรักสองเรา ตอนอยู่ด้วยกัน
อาจไม่เป็นดังฝัน ที่เราเคยวาดไว้
แต่ให้รู้ว่าใจดวงนี้รักเธอเสมอ
ถึงแม้ว่าเธอมีใครในตอนนี้ฉันไม่อยู่
แต่ไม่เป็นไร ในวันที่ฉันออกไป แค่ขอใจเธอกลับมา
น้องเห้อ รอพี่ได้หม้าย
เป็นคำสุดท้ายที่พี่ได้แหลงไป
พี่เห้อ น้องรอได้
เป็นคำสัญญา ที่น้องให้กับพี่บ่าว
ก่อนที่จะเดินก้าวเข้าเรือนจำ น้ำตาไหล
พี่นี้อยู่ข้างใน ไม่มีใครอยู่ข้างกาย
น้องนั้นอยู่ข้างนอก อย่าเผลอใจ ให้ใครเขา
ให้น้องแลรูปถ่ายพี่ เผื่อบางทีเธอนั้นเหงา
ให้นึกถึงความรักสองเรา ตอนอยู่ด้วยกัน
อาจไม่เป็นดังฝัน ที่เราเคยวาดไว้
แต่ให้รู้ว่าใจดวงนี้รักเธอเสมอ
ถึงแม้ว่าเธอมีใครในตอนนี้ฉันไม่อยู่
แต่ไม่เป็นไร ในวันที่ฉันออกไป
อาจไม่เป็นดังฝัน ที่เราเคยวาดไว้
แต่ให้รู้ว่าใจดวงนี้รักเธอเสมอ
ถึงแม้ว่าเธอมีใครในตอนนี้ฉันไม่อยู่
แต่ไม่เป็นไร ในวันที่ฉันออกไป แค่ขอใจเธอกลับมา