พยายาม อยู่ตัวคนเดียวให้ชินโดยไม่มีเธอ พยายาม ลบเลือนภาพเธอหลังตื่นขึ้นจากฝัน
ความทรงจำ เพียงหลับตาลงชัดเจนฉันยังจดจำ คืนและวัน ผ่านไปยังตามหาใจฉันไม่เจอ
คงเป็นกฎเกณฑ์ของความรัก ที่คนรักมากกว่าต้องทนปวดร้าว
* ฝืนต้องฝืนตัวเองนานแค่ไหนกับใจที่ยังเป็นแผล
โอ้ใจเอ๋ยมันยังอ่อนแอจากพิษบาดแผลของเธอมันลึก.. ลึกสุดใจ เธอฝั่งมันไว้
ฉันต้องฝืนพรุ่งนี้อีกกี่วัน ผ่านพ้นดวงจันทร์อีกกี่คืน ใจเอ๋ย ดวงนี้มันจะฟื้นลบเธอที่อยู่ในนั้น
ลบออกไป ฝืนเกินจะไหว ... หรือว่าไม่มีวัน
มันเป็นกฎเกณฑ์ของความรัก ที่คนรักมากกว่ามันคือคนแพ้
( * )