เฟือนำแข่งฮั่วยามย่าง
ต่างพิงนำเสาไฟฟ้า พองล้ม
เกือกดิน เกือกหญ้า เมื่อเจ้าถิ่มป๋าว่าแม่นสิบ่ยัง
พวมแต่สิฮู่เหมื่อ เงยหน้าขึ้นกะเห็นน้องนาง
กลับมาขอคืนทาง
บอกว่าไปหย่างนำเขาแล้วบ่ดี
อ้ายกะฟ้าวออยเอา ย่านแต่เจ้านั้นเจ็บหลาย
บ่อยากเห็นเจ้าไห้ บ่อยากเห็นเจ้าถืกย่ำยี
บ่คึดว่ามื้อเจ้าเซาดี เจ้าสิเว้าคำนี้ เลิกกันสาอ้าย
* สิให้เอาใจแต่ไสมาเจ็บ
ให้อ้ายเอาแต่ไสมาเจ็บ
แต่ฮอยแผลเก่า อ้ายกะยังเย็บ ยังซ่อมบ่ได้
เห็นว่าอ้ายเบิ่ดปัญญาหนี
กะจังแม่นเทียวฆ่า เทียวตีเทียวหย่องหัวใจ
เฮ็ดเป็นตาม่วนเอาฮ้าย กะซ่างบ่หลูโตน บ่คึดใส่ใจอ้าย
จักเม็ด (คนฮัก)
กะฮักรอดล้มรอดตาย คนถิ่ม
กะจั่งถิ่มง่ายถิ่มดาย
คนเจ็บ กะเจ็บปิ้นมา ปิ้นไป
คนตั๋ว เอาส้นตีนบ้อเฮ็ดหัวใจ
อยากไปไสกะฟ้าวไป
(ซ้ำ * , *)
