ดวงคนก็เหมือนดวงดาว ใครว่ามันยืนยาว ต้องมีสักวันร่วงหล่นลงมา
คนบางคน กลายไปเป็นดาวมัวเมาลืมตัว อยู่ๆ ไม่ทันไรก็ร่วงลงมา
* ไม่มีอะไรจีรัง ในความเป็นคน ไม่มีอะไรยืนยง ยืนยาว
** ระวังเอาไว้ให้ดีดี จงจำเอาไว้ให้ดีดี ทุกอย่างไม่มีอะไรแน่นอน
อย่ามัวผยองว่าเป็นหนึ่ง ที่จริงชีวิตพึ่งนับหนึ่ง ต้องดูกันไป จนถึงวันตาย
คำคนคือกลลวง พาให้เราตายใจ ทุกอย่างเป็นเพียงแค่สิ่งลวงตา
พาให้มัวเมา ให้เราลืมตัว เตลิดไปจนไกลกับภาพลวงตา
(* ,**)
เมื่อท้องฟ้าที่เคยสว่าง ก็ยังมีวันมืดลง
ในเมื่อขุนเขาที่เคยยืนยง สุดท้ายก็พังทลาย
หัวเราะด้วยความเย่อหยิ่ง ความจริงไม่เคยเข้าใจ
จะใหญ่คับฟ้ามันก็เท่านั้น ชีวิตมันยังอีกไกล
(* ,**)
