แหงนเบิ่งข้างฝาที่ปฏิทิน วันเวลาคืนถิ่นใกล้เข้ามา
เบิ่ดลมแล้ง ย่างเข้าสู่เดือนเมษา บัดนี้ถึงเวลานกลับคอน
ตะวันรอนลาลับ ดงตึกสูง ในเมืองกรุงศรีวิไลใจฮำฮอน
ถืกความจนพัดพาไล่ไกลบ่อนนอน บัดนี้ถึงคราจร คืนอิสาน
ก้าวขึ้นรถด้วยความหวังเต็มกระเป๋า พร้อมกะลังใบเก่า ห่อความฝัน
เสื้อผ้าใหม่ ของใช้ใหม่ พร้อมแบ่งปัน รองเท้าใหม่คู่นั้น ฝากอิพ่อ
เงินเก็บพอต่อเติมบ้านหลังเก่า ยื่นใส่มือให้สองเฒ่าผู้เฝ้ารอ
แนมเบิ่งสองข้างทางแล้วน้ำตาคลอ หยดน้ำตา แห่งรักจากใจเรา
* เสียงรถแล่น ยังบ่ดังส่ำเสียงใจ ดนปานใดจั่งสิได้ฮอดบ้านเฮา
ฝนแฮ่งริน ใจฮำฮอน มือกอดกระเป๋า เหลียวเบิ่งท่งนาข้าว แฮ่งเขียวจู่นพูน
เบิ่งดอกคูณเหลืองอร่ามตระหง่านตา สุขอุรา พาหัวใจ อิ่มละมุน
อยากสิซบลงตัก ที่แสนอบอุ่น อยากนอนหนุนตักแม่ ให้มีแฮงใจ
