อย่าสิคึดว่าอ้ายสิง้อ อย่าสิคึดว่าอ้ายสิขอ ให้ความเห็นใจกับเธอ
ถิ่มอ้ายไปแล้ว สิคืนมาเฮ็ดหยัง สิทักมาเฮ็ดหยังน้องหล่า
บ่ได้งึดเด้อ บ่ได้สะออน ส่ำผู้สาวมีอยู่เต็มบ้าน
ถึกเขาถิ่มแล้ว กะบ่ต้องทักมา รบกวนเวลาทำงาน
ไปให้ม้ม ไปให้ม้ม ไปให้ม้มโลดเธอ
บัดก่อนสิไปคือบ่มีน้ำตา คือบ่เห็นใจอ้ายแหน่หล่า
มื้อนั้นกอดขาดึงเจ้าเอาไว้ อ้ายฮ้องไห้ก๊ากๆ
เจ้ากะยังบ่หัน เจ้ากะยังบ่แนม คือรอยแผลที่ฝาก
อ้ายจำได้ อ้ายจำได้ อ้ายจำได้อยู่เด้อ
* จื่อแล้วใจคงเป็นไปบ่ได้คือเก่า ผู้ใด๋เขาสิเอา คนที่เคยบอกลา
เจ็บแล้วกะจำคำอีแม่กับพ่อสอนมา อย่าเสียเวลากับคนหลายใจ
** ขออนุญาตมาดเด้อ ขออนุญาตมาด (คือหล่อแท้) ไผสิเอาคืน ไผสิเอา
(กะว่าแม่นระดับดีอยู่เด้อ) ไปหาป้ายหน้า (เชิญครับผม)
นะ)
ไปหาป้ายหน้า (ให้เอารถไปส่งบ่) เฮ้ เฮ้ เฮ้ เฮ้
ขออนุญาตมาดเด้อ ขออนุญาตมาด (หล่อขนาด)
ไผสิเอาคืน ไผสิเอา ไปหาป้ายหน้า (ยังหล่ออยู่เด้ กะซางบ่งึด)
ขออนุญาตมาด
