ฮักเต็มพา ปัญญาหรอร่อย ป่านควายน้อยเอื้องหญ้าคาปูม
สามมื้อดี สี่มื้อกลุ้ม ไฟสุ่มฮ่านบาดเขาเป็นต่าง
* ยามหยางไหลจนแห้งขึ้นกัง จนว่าขี้ไข่ขางวางใส่น้ำตา
เขาไปได้ดีขี่ช้างกางฮ่ม เป็นพยาสุดแท้ แต่หางตายังมาแนม บ่เบิ่ง
** คนฮักเก่า ปากฮักก่อนหวาน คานฮักก่อนเจ้า สิเอ่ยปากขอ กะเจ็บละน้อแนวใจบ่เกิ่ง
คนฮักเก่า ถึงสิอดสาสู้ แปงยู้ทางฮัก แต่เหิง กะไปได้บ่ฮอดเคิง
เพิ่นพ้อผู้ใหม่ ถืกใจกะไปนำเขา สาละวนแต่เจ้าของ ฮ้องไห
มีเงินท่วมหัวกะซื้อความฮักบ่ได้ เจ็บระบมซมไข้ ในใจเจ้าของ
เพิ่นบ่ได้ฮัก