อยากจะลืมทุกสิ่ง แต่กลับจำทุกอย่าง ดื้อจริงหนอใจเอ๋ยเจ็บเท่าไรไม่เคยจำ
กอดที่เคยสัมผัส มือที่เคยได้จับ ยิ่งคิดถึงยิ่งซ้ำ แต่ดึงเธอกลับมาไม่ได้
* โอ้ย..ทำไมต้องทิ้งหนีห่างไกล โอ้ย อยากเป็นเขาอยากอยู่ใกล้
เธอแต่เธอคงหมดรัก ลืมเธอลืมคำบอกรัก เหลือแค่ฉันที่จมปลักอยู่ไม่หาย
ใจมันยังคงวนเวียน เขียนเรื่องเดิมอยู่ซ้ำซ้ำ คำว่ารักมันปักอยู่กลางหัวใจ
** เจ็บก็ต้องทนเพราะเป็นคนถูกทิ้ง รับความจริงว่าเธอเลือกเขา
กอดตัวเองยามหนาว ตอบตัวเองยามเหงา พรุ่งนี้ไม่มีเธอแล้ว
ตอนเธอกอดเขาเรานั่งร้องไห้ ทั้งหัวใจแหลกลาญเป็นผง
ลืมก็ลืมไม่ลง อยากกอดก็ไม่มีสิทธิ์ คิดถึงเธอแค่ไหน
กอดตัวเองไว้แล้วปล่อย ให้น้ำตามันไหล ไหลจนหมดหัวใจ ไม่นาน ก็ผ่าน ไป
คนทั้งโลกเคยผ่าน ใช่แค่เราที่ไหน ลืมไม่ได้ก็แค่จำ ว่าเขาเคยทำร้าย ให้เจ็บ โอ้ว เจียนตาย
แต่สุดท้ายก็ได้รู้ ว่าเคยรักใคร
เธอก็ไม่กลับมา คิดถึงเธอแค่ไหน เธอก็ไม่กลับมา
