หล่ะ เจ็บกว่าการปวดแข่ว เจ็บกว่าแก้วมันบาดมือ เจ็บอิหลี ฮือ ฮื้อฮือ ปานถืกวือด้วยไม้หน้าสี่
หล่ะอ้ายสิเฮ็ดจั่งได๋ดี เจ็บกว่านี้ ก็คือ.. ตาย….
อ้อนวอนให้เธอกลับคืน สุดแฮงฝืน อ้ายมันยืนบ่ไหว
เธอห่างออกไปทุกที ด้วยคำนี้ ว่าอย่ามาร่ำไร เลิกแล้วกันไป หมดเยื้อใย ไม่อยากเจอ
เจ็บเด้ ฮอดฮากเหง้า อ้ายฮักเจ้ามันมากมาย เสมอ
โหยหาความฮักเคยมี ก็รู้ดี ว่ามันหาไม่เจอ เจ้าหมดใจแต่อ้ายบ่หมดฮักเธอ
เสียงใจละเมอได้แต่เพ้อรำพัน
* ถึงบ่อนบั้น ใจฮำคนิงครวญ ลมพัดหวน อยากให้กลับคืนหากัน
แต่กี้คือจั่งว่ามังๆ ไปฟังคำไผเขาปั่น หมายไฮ่อ้ายบ่ขอดหญ้าคา หมายนาอ้ายบ่ขอดหญ้าไว้
หมายหัวใจอ้ายบ่บักบ่ฟัน จึงได้มาสถานะเลิกกัน ข้อควรระวัง แต่อ้ายลืมระแวง
แฮงใจอ้ายบืนตายล้าอ่อน แฮงใจอ้ายบืนตายล้าอ่อน คือปลาติดก้นต้อน หาทางม้มบ่มี
มาก กว่านี้ เจ็บกว่านี้ อ้ายก็คงถึงตาย อาการเสียใจ คนไม่อกหัก เจ้าบ่ฮู้ดอกนาง
วนๆเวียนๆคิดไม่เปลี่ยน เห็นแต่ความหลังๆ เจ็บลึกเจ็บนานทรมาน อยากอยู่แต่เพียงลำพัง
กินข้าวอ้ายกะกลืนบ่ลง กินน้ำอ้ายกะแค้นจ่อล่อ หวิดบ่น้อ หรือสิตายบ่สั่ง
ย่านดับแนวอิหลีแล้วจังๆ เรื่องเฮาเคยหวัง ถูกเจ้าพังมะลาย
** โอ่ยโอ้ยโอย อ้ายสิอยู่จั่งได๋ โอ่ยโอ้ยโอย แล่วอ้ายสิเฮ็ดจั่งได๋
สุดทางอ้ายเป็นตายหรืออยู่ ทางสุดท้ายเป็นตายหรืออยู่ มันกะยังบ่ฮู้สิบืนได้ส่ำได๋
ย่านแต่อ้าย มันตายบ่มีเหลือ ใจมันเพลียมันหลอน อ่อนลงพอแฮงแล้ว…