เป็นคนไม่มีค่าอะไร แค่ฉันหายใจมันก็ผิด
และทั้งชีวิตที่ยังเหลือให้ใช้ ถูกแขวนไว้บนด้ายบางๆ
* ไม่มีแสงใดๆ มันไร้หนทาง ดั่งฟ้าจงใจมาขวางทุกทางรอด
บีบบังคับให้จม ให้มันลึกเข้าไป สุดเสียงตะโกนไร้คนได้ยิน
** ถูกทิ้งให้ตาย อยู่ในความมืดมน จะมีใครไหมซักคน ปล่อยฉันพ้นพันธนาการ
ดับแค้นในใจ ก่อนหมดลมหายใจ บอกทางให้ฉันก้าวไป (เป็นแสงรำไรที่ปลายอุโมงค์)
เปลวไฟแห่งความแค้นทำลาย ชีวิตเหมือนกลายเป็นเถ้าถ่าน
ดิ้นรนในมุมที่มืดมิดลำพัง ถูกขังในความทรมาน
( * , ** )
เป็นแสงรำไรให้ฉันเห็นทางรอด ชีวิตนี้ ต้องทรมาน นานอีกแค่ไหน
มันมืดมิดเกินไป มันไร้หนทาง ดั่งฟ้าจงใจมาขวางทุกทางรอด
ถูกตัดสินและลงทัณฑ์ บีบคั้นโดยชะตา ไขว่คว้าดิ้นรน ไร้คนเข้าใจ
ทิ้งให้ตาย อยู่ในความมืดมน จะมีใครไหมซักคน ปล่อยฉันพ้นพันธนาการ
หลุดพ้นความตาย ก่อนหมดลมหายใจ บอกทางให้ฉันก้าวไป เป็นแสงรำไรให้ฉันเห็นทางรอด ..
ทางสุดท้าย
