พ้อเขาผัดว่าเฮาบ่ผมกัน สองเฮานั้นฮักกันต่อบ่ได้
น้องหล่าอ่วยหน้าไปทางใหม่ โยนใจอ้ายถิ่มไว้เกือกขี้ตม
โศกเศร้าอั่งเอ้ามโนใจ ฮักเจ้าหลายผัดว่าอ้ายบ่สม
หน้าเจ้าเสิ่นหายกับสายลม หนีบ่ม้มผุเสียใจดอกเป็นพี่
* เจ้าผู้คนดี ส่างมาหนีจากจร ส่างบ่คึดเห็นตอน สองเฮาฮักกัน
** อั้นว่าคำฮักนิเว่ามาละเหลือใจ ฮักเจ้าหลายแต่เจ้าบ่แนมเห็นค่า
ถิ่มลงส่างฮักฮ่างนองน้ำตา เว่าขึ้นมาน้ำตากะไหลริน...
อั่นว่าคำฮัก นิเฮ็ดอ้ายเจ็บพอสิตาย ชาติหน้าฉันใดกะอย่าสิได้พานพ้อ
บุญผลาบ่ยู้ อุดอู้ในใจแท้หน่อ สิหายใจต่อให้ม่มแล้งดอกแนวได๋ (มะเหลือใจความฮัก)...
( * , ** , ** )