ถึงเวลาสายเขียว ยันแล้วหลาว
ถึงเวลาของเรา รวมตัวกัน
หลังเลิกงานตอนเย็น มานั่งยัน
แลดวงจันทร์นั่งขำได้ทั้งคืน
แสงสีเสียงในเมือง เราไม่สน
อยู่ที่หม้ายผู้คน ในลูกหนำ
หยิบมีดวางเนื้อบนเขียงแล้วกะยำ
ลืมความช้ำอดีต ที่ผ่านมา
ให้ล่องลอยไปกลางสายลม
ความขื่นขมระทมหมดสิ้นไป
ให้ล่องลอยไปกลางแสงไฟ
เอาไม้ทิ่มไฟ ให้ไฟไหลลงน้ำ
เปรียบเธอเป็นไฟเผาไหม้เนื้อ ลงบ้องไป
ทิ้งเพียงควันไฟที่เหลือเอาไว้ อยู่ในปาก
เปรียบพี่เป็นเนื้อที่โดนเผา ไม่เหลือซาก
แต่ยังดีที่พี่ยังมี ความยัน
ยัน ยัน ยัน ยันยัน ยันแล้วหลาว
ให้ล่องลอยไปกลางสายลม
ความขื่นขมระทมหมดสิ้นไป
ให้ล่องลอยไปกลางแสงไฟ
เอาไม้ทิ่มไฟ ให้ไฟไหลลงน้ำ
เปรียบเธอเป็นไฟเผาไหม้เนื้อ ลงบ้องไป
ทิ้งเพียงควันไฟที่เหลือเอาไว้ อยู่ในปาก
เปรียบพี่เป็นเนื้อที่โดนเผา ไม่เหลือซาก
แต่ยังดีที่พี่ยังมี ความยัน
ยัน ยัน ยัน ยันยัน ยันแล้วหลาว
ยัน ยัน ยัน ยันยัน ยันแล้วหลาว
