เกลียดตัวเองอยู่ทุกนาที ที่ไม่ยอมห้ามใจ
อยากจะลองย่ำกองไฟ ไม่สนอะไรช่วยดี
จุดจบที่รอก็รู้ในใจ ไปไม่ไกลกว่านี้
มาทีหลัง ที่นั่งที่มี ก็แค่ในมุม ที่จำต้องซ่อนใครๆ
มีแต่คำว่ารักปลอมๆ
ตอนเรานอนข้างๆ กัน
พอพายุความเหงาพ้นผ่าน
เกิดคำถามกับตัวเองว่าฉัน เป็นใคร
ถูกที่แต่ผิดเวลา
ถูกชะตาแต่ผิดศีลธรรม
อยู่ในหลุมอันมืดดำ
บาปกรรมก็ตามหลอนใจ
เจ็บปวดเท่าไรวันนี้
ก็ยังดีกว่าเลวเรื่อยไป
ต่อให้หนาสักเท่าไร
ก็รู้ว่าทางเดียวสุดท้าย
คือหยุดเสียที
จะหลอกตัวเองไปเพื่ออะไร ทางให้ไปไม่มี
เมื่อตัวเอก็รู้ดี ไม่ช้าวันนึงต้องลา
ให้อดให้ทนไปเพื่ออะไร เมื่อไม่มีสิทธิ์คว้า
ที่ๆ ตัวฉันมีราคา ก็แค่ในมุม ที่จำต้องซ่อนใครๆ
มันใช่คำว่ารักรึเปล่า ตอนเรานอนข้างๆ กัน
พอสุดท้ายแยกย้ายพ้นผ่าน
เกิดคำถามกับตัวเอง ว่าเพื่ออะไร
ถูกที่แต่ผิดเวลา
ถูกชะตาแต่ผิดศีลธรรม
อยู่ในหลุมอันมืดดำ
บาปกรรมก็ตามหลอนใจ
เจ็บปวดเท่าไรวันนี้
ก็ยังดีกว่าเลวเรื่อยไป
ต่อให้หนาสักเท่าไร
ก็รู้ว่าทางเดียวสุดท้าย
คือหยุดเสียที
ถูกที่แต่ผิดเวลา
ถูกชะตาแต่ผิดศีลธรรม
เมื่อชีวิตเหลือทางต่ำ
บาปกรรมก็ต้องล้างไป
ถูกใจแต่ไม่ดีงาม
ถูกประนามว่าไร้ยางอาย
ต่อให้หนาสักเท่าไร
แต่ถึงเวลาทำอะไร ได้ถูกที่ควร
