อ้ายสิบโทษไผ เป็นย้อนใจอ้ายมันบดี ที่บอกเจ้าต้องจบกันส่ำนี้ แต่ก่อนแต่กี้อ้ายนี้มันทาใหญ่
แต่พอเวลาเปลี่ยนผัน ผ่านคืนวันความเหงาเริ่มคลุม คิดฮอดฮอยกอดอุ่น ๆ
สองมือเคยกุม จับมือกันหย่าง
* จั่งว่าอ้ายเอาหยังเฮ็ดใจ ที่ถิ่มเจ้าไว้ให้เสียน้ำตา
พอมื้อนี้อ้ายกลับเห็นค่า ในวันที่สายไป โฮว์โวย..
** บอกเลิกเขาแต่เจ้าของไห้ ที่พลาดพลั้งไปอิ่มเจ้าในมื้อนั้น
เวรกรรมกะเลยตามทัน เฮ็ดให้อ้ายนั้นต้องเสียน้ำตา
พอสิมีทางใดบ่ ที่สิพอให้อ้ายแก้ตัว คิดได้กะสายแล้วตัว หัวใจโง่ๆ
( * , ** , ** )