มองตัวฉันเอง ที่ผ่านอะไรมาตั้งมากมาย
แต่ไม่มีใครอยู่ข้างๆ กาย
ผ่านมาเพียงแค่ให้ได้ผ่านไป
ล่องลอยไปไม่มีคนสนใจ
เฝ้าคอยให้มีใครมาช่วยเอาใจใส่
เพราะฉันอยู่ในสภาพที่ไร้ซึ่งแรงดึงดูด
มองดูผู้คน ที่วนมาเจอมาเคียงข้างกัน
แต่ดูแล้วคงจะไม่มีวัน
ที่ฉันจะวนไปพบกับใคร
ล่องลอยไปไม่มีคนสนใจ
เฝ้าคอยให้มีใครมาช่วยเอาใจใส่
เพราะฉันอยู่ในสภาพที่ไร้ซึ่งแรงดึงดูด
มีชีวิตไปวันๆ เจ็บและช้ำไปเพลินๆ
อยู่ในโลกใบเดิมๆ ตลอดมา
มองตัวฉันเอง ที่เจอแต่คนพูดคำร่ำลา
เป็นเหมือนว่าตัวฉันนั้นไร้ค่า
จากไปก็ไม่เคยเห็นกลับมา
ล่องลอยไปไม่มีคนสนใจ
เฝ้าคอยให้มีใครมาช่วยเอาใจใส่
เพราะฉันเป็นแค่มนุษย์ที่ไร้ซึ่งแรงดึงดูด
ไม่อาจดึงเยื่อใย ไม่อาจจะดึงหัวใจ
และฉันไม่อาจจะดึงเธอ กลับมาตรงที่เดิม