เขียนลง บันทึกที่มีแต่ข้อความ
หมึกสีดำ ด้วยความลุ่มหลง
ด้วยความสับสน เหมือนไม่รู้ตัว
ความรักมีเท่าไหร่ เขียนลงไป
มันไม่ได้สุขสมสักเท่าไหร่
ไฟรักเธอหมดลงมืดมนไป
แล้วฉันควรจะหวังหรือไม่
เสียใจ แต่เธอไม่เคยร้อง
เพราะมันไม่มีค่าอะไร
จบแล้วเรื่องเราวันเก่า เธอหายไปไม่ลา
เหลือเพียงแต่ฉันที่รักไป รักในใจ
แม้ว่าผ่านพ้นมานานเหลือเกิน
แต่กลับต้องมาพบเจอเรื่องของเรา
อยู่ในบันทึกที่ยังไม่ลืม
ยิ่งเปิดดูก็รู้ ฉันยังต้องการ
เพียง อยากจะลืมเสียที
อยู่อย่างคน มีชีวิตเสียที
เมื่อฉันไม่มีเธอแล้ว ฉันไม่มีเธอแล้ว
เมื่อไม่มีแล้ว ก็คงต้องยอม
รับมันเอาไว้ รับมันเอาไว้
รับมันเอาไว้ แม้ใจยังหวัง
ความรักมีเท่าไหร่ เขียนลงไป
มันไม่ได้สุขสมสักเท่าไหร่
ไฟรักเธอหมดลงมืดมนไป
แล้วฉันควรจะหวังหรือไม่
เสียใจ แต่เธอไม่เคยร้อง
เพราะมันไม่มีค่าอะไร
จบแล้วเรื่องเราวันเก่า เธอหายไปไม่ลา
เหลือเพียงแต่ฉันที่รักไป รักในใจ
เพียง อยากจะยิ้มเสียที
อยู่อย่างคน มีชีวิตเสียที
แต่ฉันไม่มีเธอแล้ว ฉันไม่มีเธอแล้ว
เมื่อไม่มีแล้ว ก็คงต้องยอม
รับมันเอาไว้ รับมันเอาไว้
รับมันเอาไว้ แม้ใจยังหวัง
เมื่อฉันไม่มีเธอแล้ว ฉันไม่มีแล้ว
เหลือเพียงแต่ความรัก
เหลือเพียงแต่ความรัก รักที่มันอ้างว้าง
