เป็นจั่งบุญจั่งกรรมนำแต่ง ให้เป็นคู่แข่งกับวาสนา แม้แต่หยดน้ำตา..ก็บ่มีโอกาสเห็น
คำสัญญาให้ไว้คองถ่าดวงใจด้วยความทุกข์เข็ญ ดวงจิตที่ไร้คนเห็น อยากพ้อเนื้อเย็นมาหลายแรมปี
* เบิ่งน้ำโขงไหล ใจอ้ายสลายบทสุดท้ายอ้ายฮู้โตดี
ว่าบ่มีทาง ได้หย่างจูงมือกับคนดีพ้อภพนี้ เฮาสองต่างกัน
** บ่ฮู้ว่าชาติที่แล้ว ย้อนเหตุผลหยัง ความผิดหวัง มันจั่งเลือกอ้าย
เจ็บปวดร้าว ทุกข์ยากฮ้าย แต่ให้ตายแบบบ่มีเจ้า
บ่ฮู้ว่าชาตินี้อ้ายผิดอิหยัง เรื่องราวความหลัง คือเลือกทำร้าย
หัวใจนี้ อ้ายแพ้พ้าย ต้องเกิดต้องตาย อีกกี่พันปี อ้ายนี้สิสมหวัง
ขั้นย้อนเวลาคืนได้อีหลี อย่าพ้อกันเลย..
