ล่วงเลยไปหลายปี ที่ฉันรอคอยคนบางคนกลับบ้าน
ถนนก็เปลี่ยนเป็นทางลาดยาง ตั้งแต่สมัยที่เราสองวิ่งไล่กัน
เกลือกดินแดงๆ หงายลงนอนตะเเคง เข่าแตกได้กอดกันพัลวัน จนเธอและฉัน รักปานจะกลืน
ข้ามคืนวันสัญญา ที่น้ำตาเศร้าปนเหล้าย้อมใจ
รออย่างคนไม่มีที่ไป ยังกอดเก็บไว้กับคำสัญญาปลอมๆ
ถึงยังไม่แปดปีดี แต่มันก็นานเต็มที จนเดาไม่ออก ว่ากลิ่นแก้มหอมๆ
ที่เคยดมดอม กลิ่นมันเป็นยังไง
* คิดว่าลืมกันแล้ว คิดว่าลืมไปแล้ว บอกกลับมาทวงสัญญาหัวใจ
บอกว่ายังคิดถึง มาบอกว่าอย่างลึกซึ้ง ไอ้ฉันก็อึ้งไม่รู้จะตอบยังไง
เธอควรจะพักแล้วตั้งหลักหน่อยนึง มันยังไม่ถึง เลยตอบเธอไม่ได้
หากว่าขี้เกียจรอก็กลับบ้านเธอไป ไม่อยากไล่ เก็บเอาคำสัญญาเธอไปด้วย
ฮะโอละหนอน้องหล่าคำแพง เคยคิดฮอดแฮง แต่ตอนนี้มันส่วง
เมาจนเกือบตาย นอนอยู่ใต้กกม่วง จนมดแดงก้อยหาผู้ส่อยกะบ่มี
กะย้อนเขาส่า ว่าเจ้าได้ผัวใหม่ เป็นเสี่ยรวยใหญ่เลยมิดไปหลายปี
ลูกติดอ้อนต้อนจนกลับมาตอนนี้ บอกคิดฮอดอีหลี มันบ่แม่นแนวเด้หล่า....โอ....
( * , * )
หากว่าขี้เกียจรอก็กลับบ้านเธอไป ไม่ใช่อะไร พ่อแม่เขารอเจอเธออยู่
