มันก็รู้ เราจบกันไปไม่หวนคืน
มันก็รู้ ไม่มีที่ว่างให้ฉันยืน
ก็แค่คนรักเก่า ไม่มีคำว่าเรา
มีเพียงคำว่าว่างเปล่า
แต่ยังไง ก็เคยเป็นคนที่รักกัน
ให้ทำใจ ไม่เคยง่ายเลยได้สักวัน
พยายามเท่าไร ยังติดอยู่ในใจ
มันยังคงมีน้ำตา
มองลึกลงเข้าไปในหัวใจ
ต้องมีเธอ อีกนานไหม
ที่วันนี้ยังอ่อนแอ เพราะยังแคร์เธอ
ยังคิดถึงเสมอ เธอเคยรู้ไหม
ทำได้แค่ถามใจตัวเองเรื่อยไป
กี่พันครั้งเท่าไร่ ช้ำเท่าไร จะลืมเธอ
คนจะไป ก็คงไม่เหลือใจให้กัน
คนถูกทิ้ง ก็คงต้องทนต้องรับมัน
ได้แค่ยิ้มทักทาย แต่ข้างในเจียนตาย
มันยังคงมีน้ำตา
มองลึกลงเข้าไปในหัวใจ
ต้องมีเธอ อีกนานไหม
ที่วันนี้ยังอ่อนแอ เพราะยังแคร์เธอ
ยังคิดถึงเสมอ เธอเคยรู้ไหม
ทำได้แค่ถามใจตัวเองเรื่อยไป
กี่พันครั้งเท่าไร ช้ำเท่าไร จะลืมเธอ
เจ็บก็รู้ทำไมไม่จำ
เลยต้องช้ำเมื่อเจอหน้าเธอ
บอกตัวเองต้องข่มใจ
ไม่เป็นไร สักวันมันต้องหาย
ที่วันนี้ยังอ่อนแอ เพราะยังแคร์เธอ
ยังคิดถึงเสมอ เธอเคยรู้ไหม
ทำได้แค่ถามใจตัวเองเรื่อยไป
กี่พันครั้งเท่าไร ช้ำเท่าไร จะลืมภาพเธอ
ต้องทำไง ถึงจะไม่รักเธอ
