จะข่มตาหลับได้ลงยังไง ข้างในมันอิจฉา ทำไมมีคนที่เขาดีกว่า ได้ยินแต่คำนั้น
มันกลายเป็นเพลิงที่รุมที่เร้า ที่เผาหัวใจทุกคืนวัน ถ้าเขาไม่เจ็บ ก็ไม่มีจบ อย่างนี้
* ไม่ว่าต้องแลกอะไร ก็จะไม่พ่ายแพ้ ไม่สนวิธีไม่แคร์ ว่าจะเลวหรือดี
เพราะฉันต้องได้มันมา ฉันรู้แค่ฉันจะมี...ให้เหนือใคร
** คนอย่างฉันฆ่าได้ ไม่ยอมให้หยาม ผิดอย่างไรจะทำ ไม่กลัวสิ่งไหน
เมื่อไม่ชอบจะเป็นที่สอง ก็จำเป็นต้องร้าย
ห่อเปลือกสวยไว้หุ้มหัวใจแหลกเหลว เพื่อปิดบังความเลวที่เนื้อใน
ฉันต้องการแค่ตอนสุดท้าย เห็น(บาง)(ทุก)คนไม่เหลือสิ่งใด...เท่านั้นพอ
มันเก็บมันกดเป็นปมในใจ ไม่มีวันปล่อยวาง
จนกลายเป็นคนไขว่คว้าทุกอย่าง เพื่อซ่อนความอ่อนแอ
แสดงให้ดูว่ามีเพียบพร้อม ถึงแม้มันปลอมก็ตามแต่ จะต้องเป็นหนึ่ง จะต้องยืนหนึ่ง อย่างนี้
( * , ** )
เพิ่งเข้าใจเมื่อตอนสุดท้าย ว่ามีคนไม่เหลือสิ่งใด...แค่ฉันเอง