นกเขาตู้ พรากคู่กะยังขัน
กาโตดำ พรากฮัง ยังฮำฮอน
เจ้าผู้นกกระแดดเด้าจากขอน
เจ้าบินจร บ่คืนรัง
ความฮักที่อ้ายให้เจ้า มันมั่นแก่นคือจั่งเสาเข็ม
กะคือจั่งเกลือที่บ่เซาเค็ม คือจั่งแก้วตาในดวงใจ
ให้อภัยเจ้าตั้งหลายเทื่อ บ่หน้าเซื่อเจ้าสิไล่ลืมง่าย
ได้เป็นพญาขี่ช้างโตใหญ่ บัดลืมจ้อย ผู้หย่างดิน
ปานปล่อยเอียนลงตม
คือบ่สมกับที่อ้ายฮัก
คือขี้ใส่ใจ คือส่างมาเฮ็ดกันคัก
กินอิ่มแล้ว กะแส่วหนี
นกเขาตู้ พรากคู่กะยังขัน
กาโตดำ พรากฮัง ยังฮำฮอน
เจ้าผู้นกกระแดดเด้าจากขอน
เจ้าบินจร บ่คืนรัง
ได้กินก้อย เจ้าลืมแจ่วแพรวผัก
กินพาเงินพาคำ เจ้าส่างลืมอ้าย
ไสเจ้าว่าสิฮักกันจนตาย
เจ้าบ่แคร์ว่าไผสิเป็นจั่งใด๋
ฮักสุดท้ายกะแค่ลวง
ปานปล่อยเอียนลงตม
คือบ่สมกับที่อ้ายฮัก
คือขี้ใส่ใจ คือส่างมาเฮ็ดกันคัก
กินอิ่มแล้ว กะแส่วหนี
นกเขาตู้ พรากคู่กะยังขัน
กาโตดำ พรากฮัง ยังฮำฮอน
เจ้าผู้นกกระแดดเด้าจากขอน
เจ้าบินจร บ่คืนรัง
ได้กินก้อย เจ้าลืมแจ่วแพรวผัก
กินพาเงินพาคำ เจ้าส่างลืมอ้าย
ไสเจ้าว่าสิฮักกันจนตาย
เจ้าบ่แคร์ว่าไผสิเป็นจั่งใด๋
ฮักสุดท้ายกะแค่ลวง
หล่านางเอย สิบปีกะสิถ่า
ซาวพรรษากะสิอยู่
ขั่นบ่ได้เป็นคู่กอดกายอยู่เคียงหมอน
มีใหม่ซ้อน อ้อนอ่อยแต่ทางเขา
เจ้าไปหลงมัวเมา บ่เคยสนใจอ้ายเลย
นกเขาตู้ พรากคู่กะยังขัน
กาโตดำ พรากฮัง ยังฮำฮอน
เจ้าผู้นกกระแดดเด้าจากขอน
เจ้าบินจร บ่คืนรัง
ได้กินก้อย เจ้าลืมแจ่วแพรวผัก
กินพาเงินพาคำ เจ้าส่างลืมอ้าย
ไสเจ้าว่าสิฮักกันจนตาย
เจ้าบ่แคร์ว่าไผสิเป็นจั่งใด๋
ฮักสุดท้ายกะแค่ลวง