* สายลมต้อยเมฆน้อยลอยล่อง คือใจน้องผู้ไรลืมฮักเก่า
หัวลมพ่ายสายลมฮักเฮา บ่อาจสิพัดพาเจ้าให้ต่าวคืน
คือจังฝูงแฮ่งรุมทึ้งฮักเน่า อนาถา อนาจใจเหลือแต่ซาก
คือเมฆสลายกลายเป็นมลางฮักที่เอาคืนบ่ได้
ฮักกันมาตั้งโดนยังถิ่มกันลงคออยู่หล่าเอ้ย อ้ายบ่คิดเลยว่ามื่อหนึ่งเจ้าสิลา
ใจน้อใจบอกอ้ายแหน่ว่า อ้ายเคยมีค่าแหน่บ่จักหน่อย
** เหลือใจหลายเธอถิ่มอ้ายไปกับเขา ฮักที่เคยเว่าเจ้าไลลาน้อลืมฮอย
ใจน้อใจบอกกันว่าให้คอย เมฆน้อยบัดเป็นผู้ลอยลับลม บ่สมคำเว่า
( * , ** , * )