ทรมานแค่ไหนไม่มีใครเห็น
ชีวิตเหมือนตายทั้งเป็น ที่ทำให้เธอเสียใจ
เมื่อเวรกรรมก่อกำแพงรักกั้นไว้
ให้ฉันต้องจำตัดใจ ทิ้งเธอลงในน้ำตา
ทรมานแค่ไหนไม่มีใครรู้ ไม่ควรคู่เธอก็รู้
ที่อยู่เพราะรักหนักหนา
แต่กำแพงก็สูงเกินจะข้ามฝ่า
ก่อนจมทะเลน้ำตา ขอลาไปก่อนที่รัก
ไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ไม่รัก
ไม่ใช่ไม่แคร์ ไม่ใช่ไม่แคร์
แต่ชีวิตมันมีข้อแม้มากเกินจะรัก
ยอมทรมาน ยอมทรมาน
ก็เพราะว่ารัก ก็เพราะว่ารัก
ยิ่งรักยิ่งทำให้เธอต้องเป็นทุกข์ใจ
หากบุญนำพาวาสนาให้เป็นคู่กัน
กากับหงส์คงได้รักกัน ติดปีกบินข้ามกำแพงไป
ด้วยความรักวันนี้ต้องยอมหักใจ
หวังสักวันคงได้คืนมาเคียงคู่กัน
ไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ไม่รัก
ไม่ใช่ไม่แคร์ ไม่ใช่ไม่แคร์
แต่ชีวิตมันมีข้อแม้มากเกินจะรัก
ยอมทรมาน ยอมทรมาน
ก็เพราะว่ารัก ก็เพราะว่ารัก
ยิ่งรักยิ่งทำให้เธอต้องเป็นทุกข์ใจ
หากบุญนำพาวาสนาให้เป็นคู่กัน
กากับหงส์คงได้รักกัน ติดปีกบินข้ามกำแพงไป
ด้วยความรักวันนี้ต้องยอมหักใจ
หวังสักวันคงได้คืนมาเคียงคู่กัน